Woensdag 31 maart 2004

20.13 - Stil

De metro valt stil, verzinkt in gedachten
Alsof ze op iemand zitten te wachten
En als ze beseffen, dat die niet zal komen
Gaan ze maar stil wat voor zich uit zitten dromen ......

03.38 - Dag Jildou

Gisteren namen we afscheid van Jildou. Het was een moeilijke, maar intense en indrukwekkende dag. Op een heel persoonlijke, emotionele, intieme en waardige manier gaf de familie invulling aan de uitvaart en de begrafenis. Het was goed zo, heel goed zelfs, om erbij te mogen zijn en Jildou nog een keer van heel dichtbij mee te maken. Deze dag was niet alleen voor Jildou; deze dag was Jildou.

De belangstelling was groot en dat was goed om te zien. Jildou leeft voort in de harten van velen. En deze dag hielp, het gemis een plaats te geven.

Jildou had Cystic Fibrosis. Wie ter nagedachtenis aan Jildou nog iets wil doen, kan een gift overwegen aan:
Cystic Fibrosis Stichting,
ABN Amro bankrek.nr. 47.24.59.856,
onder vermelding van: 'Ter nagedachtenis aan Jildou Visser'.

Dinsdag 30 maart 2004

19.34 - Vandaag geen log

Alles moet eerst even zijn plaatsje vinden. Dag Jildou. Oant sjen.

Maandag 29 maart 2004

06.27 - Het moet maar kunnen!

Vandaag maar eens kijken of het lukt om morgen in Groningen te zijn. Agenda's trekken, afspraken verzetten. Als het aan mij ligt, gaat het lukken. Nu nog wat anderen overtuigen. We gaan ervoor.
Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Oant moarn, Jildou.

Zondag 28 maart 2004

17.33 - Besef

Hoe komt het toch, dat de meest bijzondere en belangwekkende mensen altijd het eerst verdwijnen. Of zou het zijn, dat je het bijzondere pas beseft, doordat ze wegvallen.

Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst met Jildou kontakt had in de metro, kwam ze me ouder voor dan later bleek. Gelijkmatig, afgewogen, geestig en altijd spitse opmerkingen, ongeacht de niet zo riante situatie waarin ze zelf verkeerde. Wat dat betreft spreken haar kommentaren op de quit-messages in De Metrokrant voor zich. En ook uit haar mailtjes bleek, dat ze precies wist te vertellen hoe de boel volgens haar in elkaar stak.

Wat dat betreft, had ze zomaar familie kunnen zijn van Katja (Stormkind) Hakkert, ook al iemand die de Metro ontviel. Ook zij wist, vanuit en ondanks haar persoonlijke tegenslagen, altijd weer een humoristische en relativerende kijk op de dingen te geven. Haar spitse mailtjes uit (en over) het ziekenhuis waren een feest om te lezen.

Drie bijzondere mensen, die de Metro moet missen: Destry, Stormkind en Jildou. Hoewel, missen.... ze blijken voort te leven in de Metro. En dat is goed, want ze verrijkten door hun zijn toch het leven, voor velen. Ook nu ze er fysiek niet meer zijn, ze blijven bij ons, want ze hebben ons wat geleerd.

Afscheid is de geboorte van de herinnering - Ofskie is de berte fan it oantinken.

Vrijdag 26 maart 2004

23.53 - Jildou is er niet meer

Vandaag kwam het bericht dat Jildou Hilde Visser, in De Metro ook wel bekend als Nefertiti, is overleden. Ze stierf aan de gevolgen van een longtransplantatie, die haar een beter leven had moeten bezorgen. Jildou werd nog maar net 26 jaar. Hier valt geen quitmessage voor te bedenken, Jil. Rust zacht. Oant sjen.