Newbe deel 14 : Bodies in the future II - Metromorfose

"Het bloed maakt het metaal troebel, maar vermengen doet het zich niet. Bij oppervlakkige beschouwing lijkt de materie op glinsterend hard glas, dat tot duizende splinters uiteen zal spatten na een explosie.
Nauwkeurige waarneming toont echter dat de plakkerige stugge kleverigheid de snelheid van het vloeibaar metaal afzwakt, waardoor het kwik exorbitant vertraagd wordt in zijn voortgang..."

Als ik (Brite) Byssus weer ontmoet is het drie weken nadat ik hem bovenstaande tekst heb gemaild. Het is drie uur 's middags en ik ben moe.
"Was je ziek dat je zolang niet in de metro was?" vraag ik hem.
"Nee," zegt hij " er werden implantaten in mijn brain gebracht. Zit nu vol chips :-)"
" Ik heb je gemist, dacht dat je dood was, or something... waarom beantwoorde je mijn mail niet?"
"Sorry, het spijt me. Over en uit!"
"How come?"
"Te veel van alles. Moet weer gaan. Het beste. CU."

Gelukkig zit Stoffeltje in The Diningroom.Ik schuif aan tafel en verober de virtuele lunch die een van haar butlers mij voorzet. Ik drink excessief haar Chartreuse.
"Wat is er?" vraagt ze bezorgd.
"Ik heb liefdesverdriet," zegt Brite.
"Waarom, het gaat toch goed met jou en je vriend?"
"Die heeft er niets mee te maken," mompel ik."Misschien druk ik me verkeerd uit: ik rouw om Byssus: he dumped me."
"Byssus?"
"Ja, ik zette de wekker om 7 uur om met hem te kletsen, naast hem wakker te worden in cyberspace en opeens, verdween hij... snik"
"Byssus is toch dezelfde persoon als Practik?"
"Practik?"
"Ja, dubbele log-in."

Practik die altijd in het Hellevuur zit, met Mizvenuz...
Ik zoek de beschrijving van Practik op:
"Een jongeman met zinderende implantaten in zijn brain, aangebracht door Mizvenuz. Bevat exclusieve informatie. Geinteresseerd? Scan zijn hersenen!"
Nieuwsgierig tik ik: scan
En er verschijnt:
"Als ons handelen, denken en bewegen wordt bestuurd door de tweeenhalve pond zenuwweefsel die roerloos in onze hersenpan ligt. In de stille duistere windingen van deze Onbewogen Beweger huist het vermogen ons een liefdesleven via de computer voor te stellen, bijzondere ervaringen te herinneren. Vanuit de beslotenheid van ons benig omhulsel laten de hersenen ons de wereld ruiken, proeven en voelen. Het instrument dat ons in staat stelt voor te stellen na te denken over de oneindigheid van het firmament, neemt zelf niet meer ruimte in dan twee gebalde vuisten."

Ik kan niet slapen die nacht en lig IRL naast mijn vriend te woelen. De volgende dag laat ik in achter in Practics Notes:
"Op een andere schaal hebben onze hersenen een majestueuze omvang. Volgens schatting tellen de hersenen ongeveer honderdmiljard cellen, evenveel als het aantal sterren in de melkweg. We verliezen er per dag een slordige 10.000. Voor hoeveel doen jouw implantaten het, Practic? Byssus schijnt al geheel afgestorven!"

De dagen erna eet ik nauwelijks, ik meld mij ziek en als ik in de metro kom zie ik dat Byssus, of moet ik Practik zeggen, al zijn tijd in Hellevuur met Mizvenuz verbrengt. Zij kan beter proggen dan ik... Ik verneem van Stoffeltje dat zij een heel neuraal-netwerk aan het ontwerpen is voor Practik.

"Wat ik niet begrijp," zeg ik tegen Stoffeltje, "is dat ik me zo oprecht miserabel voel: ik verlang nog steeds naar Byssus. Maar wat is hij als hij alleen maar bestaat uit zinnetjes die hij door op enter te drukken naar mijn scherm stuurt?"
Stoffeltje zucht: "ik heb verliefdheid en liefdesverdriet altijd als een religieus relikwie beschouwd, schat."
"Pardon?" vraagt Brite.
"Ja, de Byssus waar jij verliefd op bent geworden is opgebouwd uit teksten die je fantasie prikkelen. Blijkbaar heb jij prikkelende teksten nodig om verliefd te worden."
"Denk je dat ik dan niet verliefd op hem ben/was?"
"Nee, je weet niet eens zeker of hij een man of een vrouw is. Of hoe oud hij is, je gaat af op zijn tekst."
"Dat is waar," antwoord ik, "maar achter die tekst zit een jongeman die me boeit, waarvan ik ben gaan houden."
Stoffeltje zucht: "Misschien een jonegman, misschien een oude dame, misschien een voorgeprogrammeerde robot, die bij meer mensen verliefdheid weet op te wekken... "
"Wat heeft dat alles met Godsdienst te maken?" vraag ik Stoffeltje.
"De Schrift, een talige omgeving: God is een idee, iets ontastbaars waar je over kunt fantaseren... misschien onzijdig..."

Als ik op bed lig, na het nemen van een aspirine kwelt mij nog steeds de wetenschap dat ik een entiteit (Byssus) verloren heb, dat de mens achter Byssus nu met Mizvenuz een talige intimiteit heeft gecreeerd, die mij buitensluit.
Is het leven in een tekstomgeving vergelijkbaar met het lezen van een roman, waar je je in kunt leven in een karakter? Nee, het gaat veel verder: je hoeft je niet te identificeren, je consumeert niet, maar bent zelf...

Zoals ik mezelf had voorgesteld: als kleverig bloed dat zich vermengt met het kwikzilver van mijn minnaar... Liquid bodies! Blijkbaar heeft de hitte van mijn bloed hem verstikt. Ik had gehoopt dat mijn vloeibare fantasieen (net als de kristalheldere vloeistof waarmee de ruimte tussen onze hersenvliezen gevuld is een dempend effect heeft op schokken) mijn onrust zou bevredigen.
Een misvatting: implantaten hebben de toekomst :-)

WORDT VERVOLGD.

poppy