Newbe deel 13 : Bodies in the future

"Jouw lichaam is een rode vlek: vettig, dik, zoet stroperig als bloed, als bloed van een maagd, jong, fris vol tintelende zuurstof... Mijn verschijningsvorm is als een plas kwikzilver ontsnapt uit een thermometer: glad als een slang, traag in zijn beweging; glinsterend en koel... De zilverglans spiegelt jouw warmrode kleur. Wij dwalen om elkaar, raken elkaar, schieten uiteen in parelende druppels en vloeien uiteindelijk te samen en vermengen: het bloed met het koude metaal... Liquid bodies!!!"

"We behoren tot dezelfde specie" fluistert Byssus. Brite giechelt en herinnert zich hoe ze hem een half jaar geleden ontmoette in een moo (multi users dungeon object orientated). Hij donderde haar virtuele kamer binnen, progde direkt een couch en ging hierop liggen met zijn ogen dicht.

Brite typt: kijk Byssus
"Je ziet een jongeman. Zijn voornaamste bezigheid is het fantaseren over lichamen in de toekomst... Follow this fanatasy"
"Ben je nu aan het dromen over de toekomst?" vraagt ze hem.
Byssus opent zijn ogen en antwoordt loom: "Heb jij daar over nagedacht, over wat lichamelijkheid in de toekomst zouden kunnen betekenen?"
"Wat bedoel je: sex met pakken vol sensors die erogene zones prikkelen, exotische parafernalia?" vraagt Brite...

En zo raken Byssus en Brite in gesprek en de volgende dag en de dag daarop...
Hij e-mailt haar zijn cyberfantasieën van vloeibare liefdesbetrekkingen tot de mogelijkheden van apparaten: "Lieveling, gisteren keek ik naar een documentaire op de BBC, het ging over autistische volwassenen, die een maatschappelijk geslaagd leven leiden. Zo is er een vrouw die werkt bij een instituut dat onderzoekt hoe slachtvee pijnloos kan worden afgemaakt. Ze heeft een gang ontworpen waar koeien in geleid worden op weg naar de slachtbank zonder dat de beesten bang of gestressed raken. De vrouw meent dat ze, door haar autisme, zich beter in de belevingswereld van een dier kan verplaatsen. De documentairemaker ging vervolgens met haar naar haar huis. In haar slaapkamer staat een knuffelmachine, waar ze af en toe in kruipt: het is er warm en behaaglijk. Het apparaat schudt haar vriendelijk heen en weer...
Onze hele maatschappij wordt steeds meer autistisch."

Onze vervanging van ware vervleselijking is het spelen met woorden.
Byssus ontwerpt de Black Box waarin we elkaar ontmoeten, terwijl die draait en draait... Ik ben verliefd, niet dat we elkaar ooit in Real Life ontmoet hebben... Neen, we schrijven elkaar zinnetjes en door op enter te drukken zoeven onze cybergevoelens van de één naar de ander...
Ik kijk wel acht keer per dag of ik nieuwe e-mail heb, er zou een briefje van Byssus bij kunnen zitten. 's Ochtends zet ik de wekker en sta om zeven uur op, omdat ik weet dat Byssus voor hij naar zijn werk gaat nog even in de MOO is.
In de virtuele wereld ontwaak ik als Brite aan zijn zijde, wonen we in de Black Box en drinken champagne bij het ontbijt...

Ik wens Byssus te ontmoeten, iets dat hij WERKELIJK niet wil. Hij heeft een voorstel: "laten we elkaar geen foto's sturen maar tekeningen. Hoe zien wij eruit?" Ik teken twee herten, of althans iets dat daarop lijkt. Onze geweien haken in elkaar, onze roze tongen liggen over elkaar als plakjes ham. Byssus stuurt mij een plaatje van een man met vleugels, die een centaurus berijdt...

Woorden en beelden wisselen elkaar af. We zijn vampiers die elkaars leven opzuigen; we zijn zwevende bytes die als magneten tot elkaar worden getrokken een machine worden die tollend uit elkaar spat om niet veel later opnieuw tot een mechanisch bouwwerk te versmelten. We zijn ontwerpers van een eigen modelijn; electroden, snoeren, bont: op afstand versturen we digital-heat en prikkelen we elkaars genitalien...
Elke dag strekt zich mijn verlangen meer naar hem uit, als bloed dat uit een niet te stelpen wond vloeit.

Brite logt in, gaat naar de Black Box en hangt er uren rond, lees haar e-mail. Waar is Byssus?? Ze is ziek van ongerustheid, misselijk van angst. Immers, ze kent Byssus slechts virtueel en heeft geen flauw idee wat de werkelijke naam van haar virtuele minnaar is...
Als ze typt 'wie is Byssus' krijgt ze voor de zoveelste keer op haar scherm te zien dat er geen speler onder die naam bestaat. Verdomme, Byssus kan proggen! Als zij hem zoekt en last-log typt, ziet Brite dat hij sinds een week niet meer ingelogd heeft. De mail die zij hem stuurt, blijft onbeantwoord.

"Het bloed maakt het metaal troebel, maar vermengen doet het zich niet. Bij oppervlakkige beschouwing lijkt de materie op glinsterend hard glas, dat tot duizende splinters uiteen zal spatten na een explosie. Nauwkeurige waarneming toont echter dat de plakkerige stugge kleverigheid de snelheid van het vloeibaar metaal afzwakt, waardoor het kwik exorbitant vertraagd wordt in zijn voortgang. Het gevolg: een implosie*"

Zo gejaagd als Byssus lichaam, zo vloeibaar door Brite's vingers...

(Volgende week het vervolg van "Bodies in the future": METAMORFOSE)

* een implosie (van Dale, 11e herziene druk)- het in elkaar storten van een lichaam door een te grote druk van buitenaf of door zeer sterke gravitatiekrachten (zwaartekracht)

poppy