Terug
Newbe deel 7 : De blinddoek 20 augustus 1996
"God, ik ben landerig vandaag!" zucht de Tas. "En ik wat aveluinig," mompel
ik (Brite). Stoffeltje zit naast ons te stralen.
Wij zitten op een terras en kijken over het water. Argwanend kijk in van
Stoffeltje naar de Tas. De Tas roept: "Hee, wat is er met jou aan de
hand?" "Volgens mij hebben wij wat gemist..." kreun ik. Stoffeltje
heeft de stompzinnige vastgevroren glimlach van een hasj-gebruiker en gaat
volkomen in zichzelf op. Na haar op hardzinnige wijze weer tot de
werkelijkheid te hebben geroepen komen we tot de conclusie dat ze verliefd
is of "...iets soortgelijks."
Wij vragen ons af op wie en het kost ons een half uur om haar te bewerken en
een fles wijn tot ze aarzelend haar verhaal begint...
In de Metro (een moo- waarin wij ons alledrie regelmatig begeven) heeft zij
kennisgemaakt met een kasteelheer. Wij begrepen dat er wat spraakverwarring
tussen haar en de kasteelheer was ontstaan (zie artikel 4) en zijn dan ook uiterst verbaasd
te vernemen dat er een mooie correspondentie tussen die twee heeft plaats
gehad.
"Hoe lang hebben jullie dan al ehhh... contact?" vraag ik
nieuwgierig. "Een tijdje..." antwoordt Stoffeltje ontwijkend.
"Heb je hem al IRL (In Real Life) ontmoet?" vraagt De Tas brutaal. "Ja en
nee," lispelt Stoffeltje.
"Uhh?" Ik frons mijn wenkbrauwen...
"Beloof dat je het aan NIEMAND vertelt," zegt Stoffeltje. Wij zweren
dat direkt met de hand op ons hart,in afwachting van de rest,- een
formaliteit. "Welnu, als ik in de metro met de Kasteelheer spreek, trekt
hij me op een of andere manier aan... en van het een komt het ander."
"Niet zo vaag!" grom ik.
Het water waar wij gedrieen op uitkijken rimpelt van een langsvarende kano.
"... dus besloten wij elkaar te ontmoeten op een neutrale plek. *grin*
of nou ja neutraal...in het hotel waar onlangs Take That nog gelogeerd
heeft," lacht Stoffeltje. Zuchtend vervolgt ze: "Als wij met zijn drieen
zijn, hebben het er wel vaker over... over het lichaamloze, de waarde
ervan... en eerlijk gezegd zat ik er wat mee, toen hij met het voorstel kwam
om elkaar te ontmoeten MAAR ELKAAR NIET TE ZIEN!"
"He??" roep ik.
"Stttt..." sist De Tas.
"De blinddoek!!" Stoffeltje grijnst triomfantelijk. "Kijk niet zo
verbaasd! De kasteelheer en ik hebben een week gecorrespondeerd over de
kwaliteit en de soort blinddoek die we zouden gebruiken..."
Stoffeltje weidt uit over kwaliteit van de stof, de kleur, de manier van
bevestigen.
"... dus schafte ik uiteindelijk na alle overwegingen de enige JUISTE
blinddoek aan: een zwarte, die absoluut op geen enkele manier licht
doorlaat! We hadden stringente afspraken gemaakt en ik was nooit op zijn
voorstel ingegaan als ik niet het volkomen vertrouwen had dat hij zich daar
aan zou houden.
En gisteren was het zover: de ontmoeting.
Op een afgesproken tijdstip klopte ik op de deur van de hotelkamer, waar een
voor-mij-onbekende stem fluisterde: " Stoffeltje, ben JIJ het? Heb je je
blinddoek bij je?"
Ik zei zachtjes: "Ja, jij toch ook?"
Hij antwoordde geruststellend: "Goed, zullen we hem dan NU allebei om doen,
dan laat ik je binnen..."
Zenuwachtig knoopte ik de doek vast en na dat we er beiden zeker van waren
dat we niets meer zagen, liet hij me binnen. Hij pakte mijn hand, draaide op
de tast de deur op slot en bracht me naar het bed. Onzeker zeeg ik op de
matras en voelde de warmte van het vreemde lichaam van de kasteelheer naast
me. Hij giechelde en begon me te strelen. Zijn handen voelde zacht, zijn
aanrakingen waren ingehouden, voorzichtig. Na een tijdje kleedde hij me
langzaam uit. Daarna kleedde ik hem uit en bevoelde zijn gezicht. Zijn
blinddoek zat stevig om zijn ogen gebonden..." "Tjee, wat een verhaal!"
zucht ik bewonderend. De Tas maant mij tot stilte.
"... om een lang verhaal kort te maken: ik heb uren heerlijk met de
Kasteelheer in bed doorgebracht. Het was geweldig, overwelmend! 'k Heb
zelden zulke opwindende sex gehad!"
" Ja dat geloof ik wel, maar heb je elkaar nog BEKEKEN? Heb je die blinddoek
nog afgedaan?" vraagt De Tas nieuwgierig. "Nee, natuurlijk niet!"
schreeuwt Stoffeltje, " Een spel is alleen maar leuk als je je aan de
spelregels houdt!" "En hij?" vraag ik " Hoe weet je nou zeker of hij
niet gekeken heeft? Misschien heeft ie je wel stiekem begluurd." " Nee!"
zegt Stoffeltje resoluut " Ik weet zeker dat hij niet gekeken heeft."
"Hoe weet je dat nou, je zag zelf toch niks?" plaagt De Tas. "Dat
weet ik gewoon," zegt Stoffeltje beledigd en ik merk op dat tegen dat
argument niets valt in te brengen.
"Had je niet de neiging om stiekem te gaan gluren?" vraag ik. "Nee! Echt
niet! Je moet je voorstellen dat wij er al een hele tijd over schreven, over
wat we precies zouden doen in die hotelkamer, over wat we tegen elkaar
zouden zeggen ( *grijns* zo min mogelijk). Wat we wel en niet prettig vinden
sexueel en hoe we afscheid van elkaar zouden nemen. Dus infeite hadden we
het op papier allemaal al eens gedaan... en ik moet zeggen de werkelijkheid
is onrustbarend beter..." "En je hebt nooit iets tegen ons gezegd!" roep
ik verontwaardigd. "Hoe rook ie?" wil De Tas weten.
"Lekker...als een man die zin heeft in een vrouw: fris, geil,
opwindend..." zwijmelt Stoffeltje.
Maar zo snel is zij niet van me af, voor we alle details gaan bespreken,
moeten mij eerst de hoofdlijnen duidelijk worden. "Ik begrijp er niks
van: de laatste keer dat je de kasteelheer sprak wilde hij dat jij je
verplaatste naar een andere ruimte! En nu blijk dat je hem IRL ontmoet, met
hem vrijt met een blinddoek om!" "Leuk, he" gloeit Stoffeltje. "Als
ik op straat loop en kijk, denk ik: hoe zou hij eruit zien? Het kan een
skater zijn, maar ook een chirurg..." "Maar," vraag ik, "hoe kan dat nou
dat je zo snel zo intiem bent geworden?" "We werden allebei helemaal
verliefd op dat blinddoek-idee en dat heeft verder niets met RL of VL te
maken... ," legt Stoffeltje uit. "... dus alles blijft bij het oude en
jullie zwijgen als staven goud."
Stoffeltje kijkt gelukzalig uit over het water. Ik grom wat aveluinig.
De Tas zingt: "How deep is your love..."
Wordt vervolgd
poppy
|